نقش اجتماعی مادر به عنوان القاء دهنده افکار خود (4)
نظام اسلامي بر اساس تناسب بين حقوق و وظايف و تعادل ميان سود و ضرر(اسلام و صلح جهانی سید قطب،ص137) مي باشد و صلح در خانواده به معناي آرامش و سکونت (طمأنينه و سکينه)(علی اکبر دهخدا، لغت نامه، ص60) و آسايش(مصطفی حسینی دشتی،معارف و معاریف، ج1،ص44) است؛ که زن آگاه به سيره معصومان و دين موجودي موثر در آن محسوب مي شود؛
از اينرو بانوان با عمل به احکام و موازين شرع به طور غير مستقيم روى فرزندان و شوهران و برادران و محيط خانه- كه زن دين باور و عاشورایی، در محيط خانه داراى تأثير فرهنگى زيادى است- اثر گذار خواهند بود. به عنوان مثال جنگ تحميلي، شاهد حضور زن هايي بود كه به هر طريقي به فراگيري علم دين در اجتماعات جلسه بانوان به عنوان جلسه قرآن و روضه ابا عبدالله و هیئات مذهبی و …، توانست ستون فقرات دشمن را بشكند و مبارزه را به معناى واقعى كلمه پيش ببرد.
اده ى شهيدى است كه روحيه ى مادر از روحيه ى پدر بالاتر نباشد. در اغلب خانواده ها، روحيه ى مادر شهيد از روحيه ى پدر شهيد بالاتر است. اين، يك چيز فوقالعاده است. اين، نقش زنان مؤمن را در اين انقلاب نشان مى دهد.»(بيانات در ديدار گروه كثيرى از پرستاران نمونه كشور( به مناسبت سالروز ميلاد حضرت زينب كبرى (سلام الله عليها)) 01/ 02/ 1389؛ ص262)
زن در اين نقش، به حقيقت در سِمَت رهبري کودک قرار مي گيرد و تربيت از اين ديد، نوعي هدايت و رهبري است.
مادر در اين رهبري مسئوليتي عظيم دارد؛ زيرا با القائات خود در افکار و انديشه هاي او و نيز جهت دادن تمايلات و عقايد او، طرز برخوردها، آرزوها، اهداف و جنبه هاي اخلاقي و اجتماعي آينده او و جامعه را مي سازد و زمينه را براي اصلاح يا افساد او فراهم مي سازد و بر همين اساس است که امام صادق(عليه السلام) فرمودند: «بر پدران سه چيز به جهت فرزندان واجب است.(يکي از آن ها اين است که)پدر اختيار فرزندان را به مادر دهد…»(عبدالله البحرانی، عوالم العلوم المعارف والاحوال ، ج78،ص 236)
يکي از مفسران معاصر در اين زمينه مي نويسد: قرآن زن را در چهره ملکه سبأ هم چون انساني براي ما ترسيم مي کند که از عقل و خرد برخوردار است و تسليم عواطف و احساسات خودش نيست، زيرا مسئوليت او توانسته به وي پختگي و کمال، تجربه،قوت عقل و انديشه ببخشد، به گونه اي که تا سطح حکومت و فرمانروايي بر مردان پيش برود؛ مرداني که در او شخصيت توانا و خردمندي را مي ديدند که بر اداره شئون و امور اجتماعي توانمند بود./(سید محمد حسین فضل الله، شخصیة المرأة القرآنیه،ص7)