عاشورا مکتبی ماندگار و جریانی مستمر در تاریخ است، فرهنگ عاشورا فرهنگ قرآن است و همانند قرآن ابعادی عمیق دارد.

فرهنگ وفاداری به دین و تجلی دین یعنی وفای عهد به خدا و امام (علیه السلام) به عنوان حجت خدا و لذا  فرهنگ عاشورا احیای غیرت دینی یعنی عدم اجازه تجاوز به حریم دین بود که تجلی آن امر به معروف و نهی از منکر است.

امر به معروف و نهی از منکر و اصلاح بنیاد جامعه اسلامی از مهم ترین اهداف قیام حضرت ابا عبدالله الحسین (ع) در برابر لشکر ظلم و زور بود.

امر به معروف به شیوه درست وظیفه همه است ؛ امر به معروف باید با مهربانی و هدف راهنمایی باشد.

این موارد آموزش، تربیت و برنامه ریزی می خواهد و اگر با برنامه ریزی صحیح جلو برویم این حکم اسلامی در جامعه بدرستی اجرا می شود و موثر خواهد بود.

یکی از آموزه های این امر؛ حسینی کردن فرزندان است که باید خانواده ها تلاش کنند تا سبک زندگی خود را برمبنای سبک زندگی حسینی قرار دهند.البته باید توجه داشت در این امر نه افراط صحیح است و نه تفریط؛ آنجا که داعشیان افراط گر به خاطر نازک بودن روبنده یک زن؛ او را نابود می کنند؛ چرا اینگونه است؟ زیرا اسلام را نفهمیده اند و درکی از آن ندارند، بل هر آنچه هوای نفس ایشان بگوید، به اسم اسلام عمل می کنند؛ لذا کافی است کسی مخالف نظر ایشان اقدامی کند، به اسم اسلام او را به نابودی می کشند؛ این است طریق ابو سفیانی ها و یزیدی های زمان…..

در ابتدای هر امر باید تعریفی از معروف و منکر داشته باشیم، معروف یعنی شناخته شده و منکر یعنی ناشناخته، معروف یعنی عملی که دین اسلام آن را به رسمیت می‌شناسد؛ همه واجبات و مستحبات معروف است و محرمات و گناهان منکرند.

آیا تا به حال به طرز امر به معروف کردن عالمان دینی نگاهی داشته اید؟؟؟ یکی از آن بزرگواران آیت الله بهجت بودند؛ ایشان در کلیپی تماشایی نحوه ی چگونه امر به معروف کردن را برای ما به یادگار نهاده اند…….ما کجا و آن عزیزان کجا

حداقل ایشان را الگوی خود قرار دهیم و با رفتار خداپسندانه خود؛ البته به جا و به حق امر به معروف کنیم…..

چرا که فرهنگ دیگر مکتب عاشورا رعایت اخلاق و حقوق مردم است؛ امام حسین (علیه السلام) صبح عاشورا می‌فرماید «کسی که حق‌الناس برعهده‌اش است شایستگی حضور در این اردوگاه را ندارد» و سخنی نیز در عصر عاشورا خطاب به امام سجاد(علیه السلام) دارد که می‌فرماید بپرهیز از ستم به کسی که یاوری جز خدا ندارد».

و شاید یکی از تجلی گاه های این حق الناس، نشان دادن زنان خود را به نامحرمان باشد؛ به کسی غیر و بیگانه که چشمان آلوده او لیاقت دیدن او را ندارند؛ پس با حفظ حجاب خود می تواند جلوی حق الناسی که ممکن است مرتکب شود را بگیرد و از دل بردن غیر در این امر خود داری کند؛ لذا نه وقت آن مرد را بگیرد و نه چشم و هواس او را به خود معطوف کند…..