از دعاهاى امام حسين عليه السّلام است: «خداوندا مرا به احسانت مغرور نساز و با مصيبت و گرفتارى ادب مفرما» 1

این دعايى است با خواسته‌هايى ارزشمند و آبشخورى زلال و گوارا كه ميان معناى ارزنده را با عبارت خوب و مختصر جمع كرده است، آرى ايشان مالكان حقيقى فصاحت‌اند و ديگران رهگذرانند.

پس چه نیکوست ایشان و اجداد و فرزندان بزگوارشان را در همه ی زمینه ها به سان الگویی بلند قامت در همه ی مسائل خود (اعم از خرد و کلان) قرار دهیم.

1) كشف الغمه، ص  ١٨۴  و  ١٨۵ .