چه زیبا بود صبح با طرواتِ تولد

همه کس حال و هوایی دگر داشتند….

یکی از خدامین به کودکان مُشتی پر از شکلات در صحن حرم مطهر می داد و می گفت: تبرّکی آقاست….

یکی پر از گل های سرخ و صورتیروی میز چیده بود تا زائرین هنگام ورود به حرمش بردارند و با عِطرش لذتی وصف ناشدنی از آن روز در ذهنشان به یادگار بماند ……..

یکی دستش جعبه ای پر از شیرینی های محمدی، با سخاوت در کلاس ها و جای جای حرم پخش می نمود…..

و یکی خیر مقدم به زائرین می گفت.

و ای کاش روزی، روزیمان گردد که بگویند این بساطِ شادی؛ از صدقه سری امام عصرمان است و تا قیامت بر پاست……

إنشاءلله