. امام حسین(علیه السلام )در آن هنگام كه در سوگ اين پارۀ تنش دلش آتش گرفته بود، از هاتفى شنيد كه مى‌گفت: «حسين!
اورا واگذار، دايه‌اى در بهشت برايش مهياست.»

بعد از به خون طپيدن عبداللّٰه امام از اسب فرود آمد، و با غلاف شمشير قبرى برايش حفر نمود و بدنش را به خون گلو آغشت و وى را در آن قبر نهاد.

اما روايت ديگر مى‌گويد كه حضرت اورا به خيمۀ شهدا برد. طارمى، ترجمۀ حضرت سكينه عليها السلام للمقرّم، /  ٢۵٨  -  ٢۶٠

گویند:عقبةبن بشر با تيراندازى به‌سوى او سرش را بريد و باعث شهادتش شد. «تاريخ طبرى» هانى‌بن ثبيت حضرمى را قاتل او مى‌داند و در «زيارت» نام جنايتكارى كه به‌سوى اين كودك تيراندازى كرد، حرملةبن كاهل اسدى آمده است. هاشم‌زاده، ترجمۀ انصار الحسينخوشبوترین گلاب در این کربلا منم

شیواترین نوا در این نینوا منم                  با خون نوشته زیر گلویم کلیم عشق

باب الحوائج حرم مصطفی منم                       با دست کوچکم گره ها باز می شود

مردم علی اصغر مشکل گشا منم                       نامم علی اصغر و در کشتی حسین

هم بادبان و لنگر هم نا خدا منم                                این دستهای کوچک من دست حیدری است

شش ماهه ای که کشته بی صدا منم

عبداللّٰه در همان سن شيرخوارگى در كربلا به قتل رسيد.

تفصيل ماجرا آن كه چون ياران واصحاب حضرت اباعبداللّٰه عليه السلام شهيد گشتند، و امام تنها گشت، تسليم قضاى الهى شد و دانست مظلومانه و با جگر سوزان كشته خواهد شد. از اين‌رو نزد اهل حرم آمد و آنان را وداع گفت.

فرمود كه لباس بلا و مصيبت دربر كنند و جامۀ صبر برتن ندرند. كما اينكه آگاهشان ساخت كه خداوند عاقبت امرشان را نيكو مى‌گرداند و دشمنانشان را (در دنيا و آخرت) به انواع عذاب معذّب مى‌دارد. سپس طفل شيرخوارش را طلبيد تا وى را نيز وداع گويد. زينب سلام‌اللّٰه عليها عبداللّٰه را آورد.

امام اورا در آغوش گرفت و بر گونه‌اش بوسه‌اى نهاد و فرمود: از رحمت خدا دور باد اين قومى كه جدت محمد مصطفى صلى الله عليه و آله دشمنشان است.

سپس اورا در مقابل سپاه ابن‌زياد آورد، و براى جگر تفتيده‌اش تقاضاى آب كرد. اما حرمله زير گلويش را نشانه گرفت و گوش تا گوشش را با تير شكافت. امام دست به زير خون گلويش گرفت و خون مطهرش را به آسمان پاشيد كه قطره‌اى از آن به زمين بازنگشت.

در آن حال فرمود:

آنچه اين مصيبت را بر من آسان مى‌گرداند، آن است كه در معرض ديد خداوند است.

خدايا! او نزد تو كمتر از بچه شترى نباشد كه از مادرش جدا شده باشد.

بارالها! اگر يارى (خود) را از ما بازداشتى، آن را جايگزين چيزى كه بهتر از آن است قرار ده، و از ظالمان انتقام ما را بگير.

آنچه را در اين دنياى گذرا بر ما فرود آوردى، ذخيرۀ آخرت ما بگردان. خدايا! تو شاهد بر اين قوم هستى كه چگونه اشبه خلق به

پيامبرت محمد صلى الله عليه و آله را به قتل رساندند.

کتاب تاریخ امام حسین علیه السلام،موسوعة الإمام الحسین علیه السلام

امام حسین(علیه السلام ) فرمودند:

أنَا قَتیلُ العَبَرَهِ لا یَذکُرُنی مُؤمِنٌ إلاَّ استَعبَرَ. من کشته اشکم؛ هر مؤمنى مرا یاد کند، اشکش روان شود.

این هم از شعرهای زیبایی که کاربران ارجمند وبزرگوار و خطیر فرستادند:

بین صف منتظرم تا که مرا هم ببری                               نجف و کرب و بلا ، هر چه مُقَدر داری

بهترین ذکر شب و روز حسین است حسین به خدا نام جگر سوز حسین است حسین

از زمین تا آسمان آه است می دانی چرا؟                یک قیامت گریه در راه است می دانی چرا؟
بر سر هر نیزه خورشیدی ست یک ماه تمام           بر سر هر نیزه یک ماه است می دانی چرا؟

اشهد ان لا…شهادت اشهد ان لا …شهید                 محشر الله الله است می دانی چرا؟
یک بغل باران الله الصمد آورده ام                          نوبهار قل هوالله است می دانی چرا؟

راه عقل ازآن طرف راه جنون از این طرف           راه اگر راه است این راه است می دانی چرا؟
از رگ گردن بیا بگذر که او نزدیک توست               فرصت دیدار کوتاه است می دانی چرا؟

از کجا معلوم شاید ناگهانت برگزید                          انتخاب عشق ناگاه است می دانی چرا؟

از محرم دم به دم هر چند ماتم می چکد                   باز اما بهترین ماه است می دانی چرا؟

باز محرم شد و دل ها شكست                                    از غم اكبر دل ليلا شكست

اسحاق بن عمار از امام صادق عليه السّلام نقل كرده است كه فرمود: «ما بين قبر امام حسين عليه السّلام تا آسمان هفتم محل رفت و آمد فرشتگان است.»1

صالح بن عقبه از بشير دهّان روايت كرده كه: خدمت امام صادق عليه السّلام عرض كردم: چه بسا اتّفاق مى‌افتد كه حج از دست من مى‌رود و عرفه را كنار مزار امام حسين عليه السّلام مى‌گذرانم، فرمود: «آفرين بر تو اى بشير! هر مؤمنى كه با معرفت به حق آن حضرت كنار مزار امام حسين عليه السّلام در غير روز عيد بيايد، بيست حج مبرور قبول شده و بيست غزوه با پيامبر مرسل يا امام عادل در نامۀ عملش نوشته مى‌شود و هر كه در روز عيد بيايد هزار حج و هزار عمره مبرور مقبول و هزار غزوه با پيامبر مرسل و يا امام عادل برايش نوشته مى‌شود. مى‌گويد: پرسيدم: چگونه براى من ثواب موقف حجّ نوشته مى‌شود؟ امام عليه السّلام نظير آدم خشمگين به من نگاه كرد و بعد فرمود: اى بشير! مؤمن هر گاه روز عرفه كنار مزار امام حسين عليه السّلام بيايد در حالى كه معرفت به حق آن حضرت دارد و از آب فرات غسل كند، سپس رو به آن حضرت بياورد، خداوند به هر گامى ثواب يك حج با تمام مناسكش-درست به خاطر ندارم، گويا فرمود: و يك عمره-برايش مى‌نويسد.» 2

امام صادق عليه السّلام فرمود: «خداوند در شامگاه عرفه ابتدا به زايران قبر امام حسين عليه السّلام مى‌نگرد. عرض كردند: آيا پيش از نگرش به اهل موقف [در عرفه]؟ فرمود: آرى. گفتند: چگونه چنين چيزى مى‌شود؟ فرمود: چون در ميان اهل موقف ممكن است اولاد زنا باشند، در حالى كه در ميان زايران امام حسين عليه السّلام اولاد زنا نيست.» 3

و آن حضرت فرمود: «هر كس قبر امام حسين عليه السّلام را زيارت كند گناهانش را بر در منزل خود چون پلى قرار داده است كه از روى آن عبور مى‌كند همان طورى كه كسى از شما وقتى كه از پل عبور كند، آن را در پشت سرش قرار مى‌دهد. 4»

على بن حمزه از ابو بصير به نقل از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه آن حضرت فرمود: «خداوند هفتاد هزار فرشته را موكّل امام حسين عليه السّلام قرار داده است كه هر روز ژوليده و غبار آلوده بر آن حضرت صلوات مى‌فرستند و براى زايرانش دعا مى‌كنند و مى‌گويند: اينان زايران امام حسين عليه السّلام‌اند، خداوندا ثواب آنها را چنين و چنان كن.» 5

1. من لا یحضره الفقیه، باب زيارة قبر النّبى صلى اللّه عليه و آله، ص  ٢٩۶ .
2. همان مأخذ، باب زيارة قبر النّبى صلى اللّه عليه و آله، ص  ٢٩۶ .
3. همان مأخذ، همان باب، همان ص.
   
4. همان مأخذ، همان باب، همان ص.
5. همان مأخذ، همان باب، همان ص.

اسحاق بن عمّار از امام صادق عليه السّلام نقل كرده است كه فرمود: «محلّ قبر امام حسين عليه السّلام از روزى كه در آن جا دفن شده است، باغى از باغهاى بهشت است.» 1

و فرمود: «مدفن امام حسين عليه السّلام گلزارى از گلزارهاى بهشت است»2

و فرمود:«حريم مدفن امام حسين عليه السّلام از چهار طرف مدفن پنج فرسخ است.»3

و فرمود: «در خاك مدفن امام حسين عليه السّلام شفاى هر دردى است و آن بزرگترين داروست.»4

و آن حضرت فرمود: «وقتى كه [از آن تربت]خوردى، بگو: ربّ التّربة المباركة و ربّ الوصىّ الّذى وارته صلّ على محمّد و آل محمد و اجعله علما نافعا و رزقا واسعا و شفاء من كلّ داء 5.»

1. _{من لا يحضره الفقيه، باب ثواب زيارت پيامبر صلّى اللّه عليه و آله، ص  ٢٩۶ .}
2. _{من لا يحضره الفقيه، باب ثواب زيارت پيامبر صلّى اللّه عليه و آله، ص  ٢٩۶ .}
3. _{من لا يحضره الفقيه، باب ثواب زيارت پيامبر صلّى اللّه عليه و آله، ص  ٢٩۶ .}
4. _{همان مأخذ، باب فضل تربة الحسين  ٧ ، ص  ٣٠۴ .}
5. _{همان مأخذ، باب فضل تربة الحسين  ٧ ، ص  ٣٠۴ .}