. امام حسین(علیه السلام )در آن هنگام كه در سوگ اين پارۀ تنش دلش آتش گرفته بود، از هاتفى شنيد كه مى‌گفت: «حسين!
اورا واگذار، دايه‌اى در بهشت برايش مهياست.»

بعد از به خون طپيدن عبداللّٰه امام از اسب فرود آمد، و با غلاف شمشير قبرى برايش حفر نمود و بدنش را به خون گلو آغشت و وى را در آن قبر نهاد.

اما روايت ديگر مى‌گويد كه حضرت اورا به خيمۀ شهدا برد. طارمى، ترجمۀ حضرت سكينه عليها السلام للمقرّم، /  ٢۵٨  -  ٢۶٠

گویند:عقبةبن بشر با تيراندازى به‌سوى او سرش را بريد و باعث شهادتش شد. «تاريخ طبرى» هانى‌بن ثبيت حضرمى را قاتل او مى‌داند و در «زيارت» نام جنايتكارى كه به‌سوى اين كودك تيراندازى كرد، حرملةبن كاهل اسدى آمده است. هاشم‌زاده، ترجمۀ انصار الحسينخوشبوترین گلاب در این کربلا منم

شیواترین نوا در این نینوا منم                  با خون نوشته زیر گلویم کلیم عشق

باب الحوائج حرم مصطفی منم                       با دست کوچکم گره ها باز می شود

مردم علی اصغر مشکل گشا منم                       نامم علی اصغر و در کشتی حسین

هم بادبان و لنگر هم نا خدا منم                                این دستهای کوچک من دست حیدری است

شش ماهه ای که کشته بی صدا منم