وقتی  داشید نماز می خونید؛ کوچولوی نازتون اومد و مهر و برداشت؛ نمی تونی روی دستت نماز بخونی اگر وقت داشتی باید نماز را نیمه رها کنی و مهر بذاری و گرنه وقت تنگ بود لباس یا روسری یا روی چادرتون نماز بگذارید و اگه مرد بود و وقت نماز هم تنگ؛ چون شاید پارچه ای با او نبود ؛ حالاست که می تونه روی دستش نماز رو ادامه بده(پس بدون هیچ گاه درست نخواهد بود که خانوم رو پشت دستش سجده کنه؛ زیرا به هر حال پوششی در نماز داره؛ مثل چادر یا مقنعه و یا حتی لباسش )….

خب می رسیم به ارائه راهکار:

اول اینکه همیشه یه مهر کوچیک علاوه بر اینکه داخل جانمازتون؛ مهر بزرگ می ذاری؛ توی دستانتون نگه دارید و چون کوچولوهای 1.5 ساله به بالا که هنوز می چسبن به مادر و رهاش نمی کنن, شما نباید با او وقتی مهر رو از سجاده برداشت برخورد تندی داشته باشی یا بدتر اینکه مهر رو به زور از توی دستان کوچیکش بگیری(باعث تنفر او از این مقدسات خواهی بود, لذا به او یاد بدهید که مهر را بوس کند تا کم کم متوجه ارزش معنوی آن شود و هیچگاه با هنگام پرتاب کردن مهر یا حتی شکسته شدن آن؛ برخورد زننده نداشته باشید و بل به آرامی مهر را برداشته و خود ببوسید و در لای جانماز قرار دهید)……

دقیقا با این کار، مشاهده کردم که فرزندم مهر رو توی بغلش فشار می داد و با عشق نگهش داشته بود؛ گویا به چیز مهم و دست نایافتنی رسیده باشه و بعد شروع می کنه به تقلید از رفتار شما و سجده طولانی روی مهری که شما برای او ایجاد ارزش کردید و در ذهنش جایگاه مهمی داره، به هر سویی البته ….(خدا همه جا هست، طبق سخن زیبایی از استاد گرانقدر آیت الله جوادی آملی به این مضمون شنیدم که فرمود: دلیل اینکه می توانی نماز نافله را به هر سو بخوانی؛ زیرا خدا همه جاهست و به هر چه رو کنی خدا بینی)

پس راهکار اول: همراه داشتن یه مهر کوچیک تو دستانتون

دوم اینکه عزیز من جدیدا خانه هایی که ساخته می شه مقداری کف آن ها از سنگ پوشیده شده؛ و فرش تمام زمین اتاق را پر نکرده؛ پس شما نزدیک لبه فرش نماز بخوان تا اگر کوچولوی کنجکاو شما(نه شیطون؛ اصلا لفظ صحیحی نیست بل بازیگوشی بهتره) مهر را برداشت و فرار کرد؛ شما با خیال راحت به نمازتون ادامه بدید..

و دیگر اینکه با تنقلاتی مفید مثل میوه مورد علاقه اش یا اسباب بازی که دوست داره سرگرمش کنید…..

و نکته آخر اینکه یک سجاده و جانماز مخصوص او پهن کنید و سجاده ای دیگر مخصوص خودمان؛ لذا او دیگر به ما کمتر کار خواهد داشت زیرا مستقلا می تواند نماز بخواند؛ مگر اینکه کوچولوی ما یه کمی بیشتر ناقُلا باشه….

اگر راه دیگری صلاح می دونید؛  از نظرات ارزشمندتون استقبال می کنم؛ بفرمائید تا عزیزان دیگر هم بهره ببرند.