یک بانو به نام ملکه سباء نه تنها با کار افتخار آفرين خود يعني با دريافت حکمت و نبوت سليمان به او ايمان آورد و توفيق هدايت به سوي الله پيداکرد؛ بلکه باعث هدايت جامعه خود نيز گشت.

بنابراين زنان با الگوبرداری ازعاشورا ، با احیای روح مبارزه در بین مردم و زمینه سازی در انقلاب و حرکت مردمی؛ مي توانند پرچم هدايت جامعه بشري را به سوی فرهنگ سازی عاشورایی  در گستره‌ي نفوذ خود به دوش کشند و همه را به سوي بصيرت بخشي و فرهنگ ناب محمدي هدايت کنند؛ چرا که طبق سخن مقام معظم رهبري:

« اصلاح زنان‏ در جامعه، به‏ دنبال خود، اصلاح مردان را هم مى‏ آورد» ؛ بنابراین «نقش زنان‏ در انقلاب، يك نقش تعيين‏ كننده بود؛ در جنگ يك نقش تعيين‏ كننده بود؛ در دوران آينده هم نقششان إن شاء اللّه تعيين‏ كننده خواهد بود؛ به شرطى كه ما جهات ارزشى را در زن رعايت كنيم.»

(خامنه ای، سید علی،بيانات(سخنرانى در ديدار با جمع كثيرى از پرستاران، به مناسبت ميلاد حضرت زينب كبرى (س) و روز پرستار)22/ 08/ 1370؛ ص262)

لذا توجه و يا عدم عنايت به رهبري صحيح کودک، ممکن است ديدي مثبت يا منفي نسبت به جهان و پديده هاي آن به کودک القا کند و او را خوش بين يا بدبين بار آورد. اين وابسته به هنر مادر و ميزان درک و بينش اوست.
هنر مادر اين است که همگام با رشد کودک، پيش از ورود به هر مرحله، آن گونه که ضروري تأمين نياز اوست، زير بازوي او را بگيرد (معاضدت) و در هر جا که زمينه را مناسب ديد، بذر تربيت را بپاشد.

با توجه به اهميت اين رهبري، رهبر فرهنگي کودک نيز مادر است و طفل نخستين گام هاي موافق با فرهنگ خانواده و اجتماع را از مادر مي آموزد. زبان وسيله بيان انديشه است و طفل انتخاب کلمات مناسب را از مادر مي آموزد.

به عبارت زيباتر، کودک نخستين کلمات را از مادر مي آموزد، زبان را، که وسيله تفهيم و تفاهم است، از او ياد مي گيرد و از طريق او علم و تجارب او را نيز فرا مي گيرد. در دامان مادر، او جهت فکري خاصي مي گيرد که بعدها درصدد دفاع از آن برمي آيد. به همين دليل است که رهبري مادر در دوران کودکي موجب سعادت، و پرورش غلط، موجب اشک و اندوه بعدي اوست.