شاید با خود تصوری از فرد خاصی داشته باشید؛ اما جالب است بدانید آن فرد؛ کسی نبود جز، آیت الله بروجردی

لذا انتشار خبر رحلت این عالم و پیشوای بزرگ جهان در ایران؛ شاه را خوشحال کرد و در عین حال طبق چهره دورویی که داشت، با ارسال پیام تسلیت به نجف و عظائمی چون ایت الله خوئی و حکیم… (این کار او به این معنا بود که از این پس؛ مرجعیت ایران به عراق منتقل شد و گرچه ابتدا فایده هم داشت)

اما شاه از یک چیز بی خبر بود…….

وجود فردی در حوزه قم؛ که در حد مرجع بوده است…..

به اسم: آقا روح الله خمینی

که امام اولین بار نامه ای به شاه میده با این مضمون؛ آقا محمد رضا، کاری نکن حوزه علمیه قم با تو مخالفت کنه.….

جواب شاه: من را مجبور نکن چکمه های پدرم را بپوشم و بیام تو را لِه کنم..

امام فرمودند: چکمه های پدرت به پای تو گشاد است

و اینجا بود که امام در امور سیاست؛ حضور خود را به صورت علنی، نمایان نمودند.(نکته جالب؛ بیان بدون توهین و با ادب امام به محمد رضا شاه بود که بی ادبانه با امام سخن گفته بود.)