امام خوبان، عزیز دل ها که از فرانسه پیام داده بودند: مردم پول آب و برق را بدید و ….؛ ناگهان در روز جمعه سیاه یعنی 17 شهریور با دیدن اینکه رژیم پهلوی؛ مردم را به راحتی به گلوله می بندد و فرمان گلوله باران می دهد؛ تغییر لحن دادند(به همین خاطر میدان ژاله از آن به بعد شد= میدان شهدا)

امام با این مضمون تغییر لحن دادند: کارمندها از این به بعد دیگه سر کار نروید؛(98 درصد بودجه دولت از نفت بود؛ لذا به خصوص نفتی ها سر کار نروند )؛ مردم دیگه پول آب و برق ندید و….

شریف امامی با لحن تندی امام را در مجلس شورای ملی تهدید کرد؛= از امروز بنده اون شریف امامی سابق دیگه نیستم؛ (یعنی می کشمت)

همان شب اجساد شهدا و مجروحان باقی مانده توسط نیروهای امنیتی جمع آوری گردید و ماشین‌های آب پاش خون شهدا را از کف خیابانها شستند.
تعداد شهدای این واقعه را پانصدو پنجاه نفر گزارش کردند اما مردم معتقد بودند که رژیم بسیاری از اجساد را در گورهای دسته جمعس دفن کرد و یا به دریاچه نمک قم ریخت. همچنین بین مردم شایع شد که سربازان اسرائیلی در آن روز رو به مردم آتش گشودند .این شبهه از آن جا به وجود آمد که سربازان در آن روز، صورت‌های خود را با کلاه‌های محافظ پوشانده‌بودند و مردم نیز نمی‌توانستند باور کنند کسانی که همین دیروز آنها را برادر خود خوانده و گلبارانشان کرده بودند به رویشان آتش بگشایند.