آورده‌اند كه فاطمه عليها السّلام پسرانش؛ حسن و حسين را در وقت بيمارى رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله كه در همان بيمارى از دنيا رفت، خدمت آن حضرت آورد، عرض كرد:

«يا رسول اللّه؛ اين دو، پسران تو هستند، چيزى به يادگار به ايشان بسپار

فرمود: امّا حسن، سيرت و بزرگوارى مرا دارد و امّا حسين، جود و شجاعت مرا دارا است» . 1

جنابذى چنين نقل كرده است: «امّا حسن، هيبت و آقايى مرا دارد و امّا حسين جرأت وجود مرا» .  2

………….عمر بن‌ سعد فرياد كرد: اي‌ مردم‌ اين‌ پسر كسي‌ است‌ كه‌ پشت‌ گردنكشان‌عرب‌ را به‌ خاك‌ نشانده‌ و فرزند قتال‌ العرب‌ است‌ چهل‌ سال‌ شمشير زد، گفتند: چه‌ كنيم‌؟گفت‌: از اطراف‌ حمله‌ كنيد. چهار هزار نفر از مردان‌ اطراف‌ خيام‌ او را گرفتند و روابط‌ او راقطع‌ كردند و راه‌ را بر او بستند.»

اين‌ دلاوري‌ها در حالي‌ بود كه‌ امام‌ (علیه السلام) تنها شده‌ بود و مي‌دانست‌ كه‌ شهيد خواهدشد ولي‌ شجاعانه‌ و دلاورانه‌ تا آخرين‌ نفس‌ جنگيد و پشت‌ به‌ دشمن‌ نكرد. و درس‌دلاوري‌ و شجاعت‌ را براي‌ همه‌ سپاهيان‌ اسلام‌، به‌ ويژه‌ شيعيان‌ به‌ يادگار گذاشت‌.

1 ) كشف الغمه، همان ص  ١۵۴ .

2 ) همان مأخذ، همان ص  154 .